بن‌بست سیاسی در انتخاب رئیس جمهور لبنان و چرایی آن
تاریخ انتشار: ۲ آذر ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۴۶۱۹۶۹
شماری از تحلیلگران و کارشناسان سیاسی لبنان با بررسی فضای سیاسی این کشور به عوامل داخلی و خارجی که مانع از انتخاب رئیس جمهور می‌شود اشاره کرده و عمده دلیل آن را مربوط به ناتوانی لبنانی‌ها در رسیدن به توافق و اجماع دانستند. - اخبار بین الملل -
به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری تسنیم، بعد از ناکامی‌های مکرر پارلمان لبنان در انتخاب رئیس جمهور، تحلیگران و کارشناسان سیاسی این کشور به بررسی عوامل و پشت پرده طولانی شدن خلأ ریاست‌جمهوری لبنان پرداختند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
ناتوانی در اجماع سیاسی
«منیر الربیعی» روزنامه‌نگار و تحلیلگر سیاسی لبنان دراین زمینه معتقد است که تداوم خلأ ریاست‌جمهوری لبنان به دلیل ناتوانی نیروهای سیاسی و فراکسیون‌های پارلمانی در رسیدن به توافق برای انتخاب رئیس جمهور است. عوامل داخلیِ ناشی از اختلاف دیدگاه میان احزاب مختلف موجب شده تا لبنانی‌ها همچنان منتظر تحولات خارجی، منطقه‌ای و بین‌المللی برای فعال کردن پرونده ریاست‌جمهوری باشند.
وی در گفتگو با عربی21 درباره اوضاع داخلی پارلمان لبنان گفت که اختلافاتی بر سر نامزدهای ریاست‌جمهوری وجود دارد و به همین دلیل نام‌های متعددی به میان می‌آید که برخی از آنها شاید در قالب پیشنهادات جدی باشد اما دیگر اسامی صرفا برای سوزاندن نام‌ها مطرح می‌شود. متاسفانه تفسیر اشتباه و نادرست از قانون اساسی مانع دستیابی به توافق برای انتخاب رئیس جمهور می‌شود.
این کارشناس لبنانی در خصوص راهکارهای پایان یافتن خلأ ریاست‌جمهوری در لبنان اعلام کرد، برای پایان دادن به این وضعیت باید شرایطی برای حل و فصل داخلی فراهم گردد یا اینکه احزاب پارلمانی درباره «ژوزف عون» فرمانده ارتش یا یک شخصیت اقتصادی با دانش سیاسی که روابط خوبی با کشورهای خارجی داشته باشد به توافق برسند. رئیس جمهور آینده باید اعتماد داخلی و خارجی را بازگرداند.
ساختار فرقه‌ای لبنان و سهم‌خواهی احزاب
«حنا صالح» نویسنده و تحلیلگر سیاسی لبنان نیز به نوبه خود تاکید کرد که علت بحران سیاسی فعلی لبنان، ساختار فرقه‌ای و سهمیه‌بندی‌هاست و از نظر من خالی ماندن پست ریاست جمهوری به دلیل آن است که از سال 1992 تاکنون لبنان با نظام فرقه‌ای و سهمیه‌ای اداره می‌شود.
وی درباره مداخلات خارجی و نقش آن در پرونده ریاست‌جمهوری لبنان گفت، طبق ساختار سیاسی که لبنان دارد امور این کشور همواره تحت تاثیر دخالت‌های خارجی قرار دارد و طبقه سیاسی لبنان هرگز نمی‌تواند جدا از وابستگی‌های خارجی عمل کند و میهن‌پرستی آنها کاهش یافته است. احزاب داخلی نیز از رویکرد فرقه‌ای و سهمیه‌ای خود کوتاه نمی‌آیند.
حنا صالح افزود، هر حزبی در پارلمان به دنبال انتخاب رئیس جمهور مورد نظر و وابسته به فرقه و طایفه خودش بوده و طی چند نشست پارلمانی گذشته ندیده‌ایم که هیچ صحبتی درباره برنامه‌های سیاسی و اقتصادی به میان بیاید. در حال حاضر احزاب پارلمانی به قانون اساسی برای انتخاب رئیس جمهور توجه دارند نه توافق طائف. اما هریک از طرف‌ها روی خلأ ریاست‌جمهوری برای دیکته کردن شرایط خود به دیگران شرط‌بندی می‌کنند.
این تحلیلگر لبنانی تاکید کرد، تا زمانی که نیروهای سیاسی در موازنه ملی توافق و اجماع نداشته باشند حتی اگر رئیس جمهور نیز انتخاب گردد کشور نمی‌تواند از بحران خارج شود و لبنان نیاز به یک اقدام سیاسی جدی دارد که مرزهای فرقه‌گرایی را در کشور رد کند.
تلاش حزب‌الله برای انتخاب رئیس جمهور توافقی
«طلال عتریسی» استاد علوم سیاسی در دانشگاه بیروت نیز به نوبه خود به اظهار نظر درباره پرونده ریاست‌جمهوری لبنان پرداخته و اظهار داشت، اینکه برخی سعی دارند حزب‌الله را متهم به تلاش برای تحمیل نامزد مورد نظر خود برای ریاست‌جمهوری آینده لبنان کنند درست نیست. حزب‌الله هرگز به دنبال تحمیل هیچ گزینه‌ای نبوده است.
وی افزود، در این میان برخی از احزاب دیگر از جمله حزب نیروهای لبنانی به ریاست سمیر جعجع به دنبال روی کار آوردن یک رئیس جمهور چالشی و خارج از توافق و اجماع با سایر نیروهای سیاسی هستند. این درحالی است که حزب‌الله همچنان بر انتخاب یک رئیس جمهور مورد توافق همه طرف‌ها تاکید دارد.
طلال عتریسی درباره مداخلات خارجی در پرونده ریاست‌جمهوری لبنان گفت، در گذشته و زمانی که سوریه در لبنان حضور داشت این کشور چیزی به اسم خلأ ریاست‌جمهوری نمی‌شناخت. بعد از آن طرف‌های خارجی ذی‌نفوذی در لبنان وجود داشتند که روی روند سیاسی این کشور تاثیر می‌گذاشتند و بنابراین انتخاب رئیس جمهور لبنان مشروط به اجماع منطقه‌ای و بین‌المللی بود.
ابراز امیدواری نجیب میقاتی برای توافق درباره انتخاب رئیس جمهور لبنانآیا سلیمان فرنجیه اولین شانس ریاست‌جمهوری لبنان است؟لبنانی‌ها حاضر به مصاحبه با خبرنگار صهیونیست نشدنداین کارشناس لبنانی ادامه داد، اما امروز هیچ نیروی واحد خارجی تاثیرگذاری در لبنان وجود ندارد که بتواند این کشور را از خلأ سیاسی خارج کند و بنابراین رسیدن به تفاهم و اجماع داخلی مهمترین و اولین راه برای خروج از خلأ ریاست‌جمهوری است؛ چیزی که تاکنون شاهد آن نبوده‌ایم و نمی‌دانیم پست ریاست‌جمهوری تا کی خالی خواهد ماند.
وی تصریح کرد، مداخلات خارجی بخش جدایی‌ناپذیر پرونده ریاست‌جمهوری لبنان است. درست است که جلسات انتخاب رئیس جمهور در داخل پارلمان لبنان برگزار می‌گردد اما همواره یک تاثیر خارجی و غیرعلنی در این پرونده وجود دارد. امروز می‌بینیم که فرانسوی‌ها با آمریکا و عربستان سعودی درباره رئیس جمهور آینده لبنان مذاکره می‌کنند و در صورتی که نیروهای سیاسی در داخل کشور نتوانند به توافق برسند، سطح مداخلات خارجی در انتخاب رئیس جمهور افزایش خواهد یافت.
طلال عتریسی گفت، آنچه که در جلسات پارلمان تاکنون اتفاق افتاده نشان می‌دهد که جدیتی برای انتخاب رئیس جمهور وجود ندارد و شکاف بزرگی میان نیروهای سیاسی وجود دارد، به ویژه اینکه برخی احزاب تلاش دارند صرفا رئیس جمهوری را روی کار بیاوردند که از اردوگاه مخالف حزب‌الله باشد. اما روشن است که هیچ یک از احزاب به تنهایی قادر به انتخاب رئیس جمهور نیستند.
وی درباره اختلافات داخل پارلمان توضیح داد که یکی از نامزدها «میشل معوض» است که نامزد واقعی حزب نیروهای لبنانی نیست اما سمیر جعجع از او حمایت می‌کند. در طرف مقابل، حزب‌الله هنوز به نام خاصی به عنوان نامزد مورد نظر خود برای ریاست‌جمهوری اشاره نکرده و نمایندگان آن تاکنون به رای سفید اکتفا کرده‌اند. اسامی دیگری نیز مطرح می‌شود که اهمیتی ندارد و صرفا برای سوزاندن نام هاست.
این تحلیلگر لبنانی درباره شانس «سلیمان فرنجیه» رئیس جریان المرده برای تصدی پست ریاست‌جمهوری گفت، نیروهای جریان 8 مارس تمایل به حمایت از سلیمان فرنجیه دارند اما در وهله نخست نامزدی فرنجیه نیاز به حمایت و تایید «جبران باسیل» رئیس جریان آزاد ملی دارد و بدون رای او سلیمان فرنجیه قادر به رسیدن به منصب ریاست‌جمهوری نخواهد بود. به طور کلی اکنون مشکل لبنان مربوط به قانون اساسی نیست بلکه مشکل اینجاست که هیچ‌گاه «دموکراسی توافقی» در لبنان به اجرا در نیامده است.
انتهای پیام/
منبع: تسنیم
کلیدواژه: لبنان لبنان پرونده ریاست جمهوری لبنان برای انتخاب رئیس جمهور خلأ ریاست جمهوری سلیمان فرنجیه مداخلات خارجی نیروهای سیاسی سیاسی لبنان حزب الله فرقه ای
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.tasnimnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «تسنیم» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۴۶۱۹۶۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
استراتژی جدید برادر محسن؟ / رای اصولگرایی به رضایی برای زدن قالیباف
هدا احمدی در هم میهن به فعالیت های اخیر محسن رضایی در صحنه سیاسی ایران پرداخت و نوشت: آرایش سیاسی نیروهای اصولگرا برای دوره دوم انتخابات مجلس که 21 اردیبهشت ماه برگزار می‌شود، تغییر کرد. برخی چهره‌ها و طیف‌های اصولگرا از ائتلاف‌های قبلی خود خارج شدند و ائتلاف جدیدی را رقم زدند. ازجمله محسن رضایی که تحرکات سیاسی‌اش در آستانه دور دوم این شائبه را به وجود می‌آورد که از شانا جدا و به صبح ایران پیوسته است. در آخرین عکسی که از او در کنار رائفی‌پور و سعید محمد منتشر شد، افرادی حضور داشتند که شاید بتوان آنها را از دشمنان قسم‌خورده محمدباقر قالیباف دانست. رضایی که تاکنون درخصوص فعالیت‌های حزبی مجلس دوازدهم برخلاف دوران‌هایی که برای ریاست‌جمهوری‌اش تلاش می‌کرد، فعالیت سیاسی خاصی بروز نداده بود، حال با نشست‌های مختلف با رقیبان رئیس مجلس دوازدهم، گویا سیاست‌ورزی دبیر سابق مجمع تشخیص مصلحت نظام وارد فاز جدیدی شده است. شاید نام رضایی را نسبت به برخی چهره‌های شناخته شده اصولگرایی در یک سال اخیر و برای انتخابات پارلمان کمتر شنیده باشیم اما این امر نشان از این موضوع ندارد که برادر محسن، کنج عزلت گزیده بود و رفت‌وآمدی بین سیاسیون نداشت. او در ائتلاف شانا که ائتلاف اصولگرایان است، حضور داشت و پس از مدتی با جریان شریان جلسه برگزار می‌کرد. حالا هم چند وقتی است در کنار رائفی‌پور و سعید محمد، اصلی‌ترین مهره‌های طیف نوظهور صبح ایران می‌نشیند. آن هم همان محسن رضایی‌ای که در طول چهار سال ریاست قالیباف بر مجلس تا آنجایی که در توان داشت، سعی کرد تا مانند دوستانش چندان رئیس مجلس یازدهم را مورد هجمه قرار ندهد، مگر در لفافه. اصولگرایان هرگز به وحدت درستی نرسیدند و حزب‌ها و ائتلاف‌هایشان نیز همواره درصدد زمین زدن یک یا چند نفر از افراد خودشان بوده است. مثال بارزی که می‌توان از قالیباف و دوستانش نام برد اما سوالی که در کنشگری‌های ضدونقیض رضایی پیش می‌آید این است که چطور او به یک‌باره از سایه خارج شد و در دوره زمانی بسیار نزدیک به هم در شورای ائتلاف نیروهای انقلاب (شانا) حاضر و در ادامه در شریان و صبح ایران دیده شد؟ آیا محسن رضایی که همیشه سودای ریاست‌جمهوری را داشت، حال تنها رقیبش را در سال 1404 محمدباقر قالیباف می‌بیند (که گویا او هم چندان از اینکه به جای ریاست پارلمان بر صندلی ریاست قوه مجریه تکیه بزند، بدش نمی‌آید) بنابراین تنها استراتژی‌ای که به ذهنش خطور می‌کند، یار غار تمام جریان‌های اصولگرایی است. آن هم طیف‌هایی که برای زمین زدن قالیباف از هیچ کاری دریغ نکرده و نمی‌کنند. هرچند این گمانه‌زنی که محسن رضایی چرا تنها قالیباف را رقیب ریاستش بر پاستور می‌داند و چندان وقعی بر رقابت با رئیسی نمی‌نهد نیز سوالی است که ممکن است پیش آید اما در مقابلش می‌توان به این موضوع نیز فکر کرد که اگر این گمانه‌زنی درست باشد، طبیعتاً محسن رضایی در صورت پیروز شدن رئیسی می‌تواند جای بیشتری در دولت آینده داشته باشد تا پیروز شدن قالیباف! کمااینکه تمام این جریان‌هایی که با آنها نشست‌وبرخاست می‌کند، با وجود اختلاف، یک هدف مشترک دارند، حذف محمدباقر قالیباف. اگر کمی به عقب برگردیم نزدیک انتخابات 1400 ریاست‌جمهوری، رضایی و قالیباف رقابت جالبی با هم داشتند. این دو نفر که در جنگ یکی فرمانده ارشد و دیگری فرمانده زیردست بود، یک بار دیگر نیز یعنی سال 92 با هم مسابقه گذاشته بودند؛ اگرچه هر دو از آن رقابت ناکام بیرون آمدند. مجدداً سال 99 عزم رقابت کردند. رئیس مجلس به اسم نظارت بر قوانین و دبیر مجمع هم به عنوان بررسی مسائل استان به سفرهای استانی می‌رفتند. آن زمان که جهان در بحران کرونا بود یک سایت خبری از این خبر داد که محسن رضایی در شرایط کرونایی در کمتر از پنج ماه دست‌کم به ۱۵ استان و البته شهرهای مختلف استان تهران سفر کرده است. البته اصفهان، مرکزی، لرستان و فارس را هم به آن اضافه کنیم. در این فاصله کمتر از یک ماه البته همه سفرهای او نیز با عنوان دبیر مجمع تشخیص انجام شد. همان زمان خبری مبنی بر احتمال نامزدی برادر محسن در انتخابات 1400 ریاست‌جمهوری نیز منتشر شد. اما سایت رضایی حتی خبر کاندیداتوری او برای مجلس را هم ترفند مخالفان برای سوزاندن او در انتخابات ریاست‌جمهوری دانست. این درحالی است که رضایی بالاخره در قامت رقیب رئیسی به میدان مبارزه وارد شد و باخت.برنامه‌های سفرهای قالیباف هم تقریباً شبیه محسن رضایی بود. مثلاً در برنامه سفر کردستانش با فعالان فرهنگی و اجتماعی سنندج و با شورای اداری استان جلسه داشت. آن زمان همچنین ویدئوهایی از دیدارهای مردمی قالیباف نیز منتشر شده بود که بسیار یادآور سفرهای استانی محمود احمدی‌نژاد بود. در نهایت محمدباقر قالیباف در قامت ریاست قوه مقننه و محسن رضایی، دبیر مجمع تشخیص مصلحت نظام آینده را ادامه دادند. البته ناگفته نماند در ریاست‌جمهوری سال 1400 رضایی تلاش کرد با شکل‌دهی به یک ائتلاف بین خودش، سعید محمد و مرحوم رستم قاسمی، نوعی کنشگری انتخاباتی منجر به برد و یا منجر به وزن‌کشی را شکل دهد اما او نیز همچون تمام نامزدهای دیگر آن انتخابات، مستحیل در فرآیند برد ابراهیم رئیسی شد و نه تنها در ایام همان انتخابات نیز حرف درشتی علیه رئیسی نگفت بلکه در پساانتخابات نیز همچون عمده دیگر نامزدها وارد دولت رئیسی شد. اگرچه این یک سوال سیاسی جالب است که چرا تمام نامزدهای اصولگرای انتخابات 1400 به صورت یکجا (به غیر از جلیلی که خودش نخواست به دولت برود) وارد دولت رئیسی شدند و چه سیاستی پشت این کار نهفته بود؛ لکن این روایت قصد دارد صرفاً به محسن رضایی بپردازد. آن‌طور که عصر ایران تحلیل می‌کند، سابقه و اطلاعات سیاسی نشان می‌دهد که محسن رضایی پس از خروج از سپاه علاقه خاصی به حضور در دولت داشته است. گزارش‌هایی وجود دارد که او حتی در دولت خاتمی نیز ابراز تمایل به حضور در کابینه داشت. او از سال 84 به این سو عملاً یک پای ثابت عمده انتخابات ریاست‌جمهوری بوده است. انتخابات‌هایی که محسن رضایی به‌رغم انتخاب گفتمان‌های مختلفی از «دولت عشق» گرفته تا «پیوستن به اشکال‌گیرندگان بر انتخابات 88 سپس انعزال از آنها» توفیقی در آنها به دست نیاورد. هرچه بود اما محسن رضایی پس از انتخابات 1400 بخشی از تمایل پیش‌گفته را عملی کرد و به عنوان «معاون اقتصادی رئیس‌جمهور رئیسی» وارد دولت رئیسی شد؛ ورودی که البته از ابتدا هم پیش‌بینی می‌شد که بی‌فرجام باشد. بنابراین، این نخستین بار پس از سال‌ها بود که محسن رضایی از سمت دبیری مجمع تشخیص مصلحت نظام کنار می‌رفت. به هر حال تحرکات جدید سیاسی محسن رضایی بدان معنا نیست که رقابت نهایی الزاماً بین قالیباف و او خواهد بود، اما با پیشینه‌ای که از این دو سیاستمدار و فرمانده قدیمی داریم، طیف اصولگرایان از هر جریان و حزبی ترجیح می‌دهند برای جلوگیری از پیروزی قالیباف به رضایی رای دهند و همان‌طور که ابراهیم رئیسی را به ریاست رساندند، حال اگر رئیسی مهره سوخته آنها شود، نفر بعدی رضایی باشد تا رئیس مجلس یازدهم. اینکه این اقدام علیه قالیباف چه دستاوردی برای رضایی دارد و حذف قالیباف از گردونه به نفع چه کسانی است؛ نکاتی هستند که باید منتظر ماند تا در آینده‌ای نه چندان نزدیک با رصد کردن تحرکات سیاسی آنها نتیجه گرفت. اما در عین حال فعالیت‌های این روزهای محسن رضایی همواره این گمانه‌زنی را تقویت می‌کند که او سودایی جز کاندیداتوری دوباره برای ریاست‌جمهوری ندارد و گویا در عمل رقیبی قدرتمندتر از محمدباقر قالیباف نمی‌بیندی کانال عصر ایران در تلگرام
تیراندازی، مراسم عروسی در ونایی بروجرد را به عزا تبدیل کرد